Μερικά αθλητικά παπούτσια ξεπερνούν τις ρίζες της απόδοσής τους και γίνονται πολιτιστικό φαινόμενο. Το Nike Air Max Plus, που κυκλοφόρησε το 1998, είναι ένα τέτοιο παπούτσι.

Αυτή η μοναδική προσθήκη στη δυναστεία Air Max καθόρισε την εποχή στην οποία έκανε το ντεμπούτο της καθώς και αυτές που ακολούθησαν. Σε πώληση κάπου στον κόσμο για σχεδόν δύο δεκαετίες χωρίς διακοπές και κυκλοφόρησε σε εκατοντάδες χρώματα και παραλλαγές στην κατασκευή που περιλαμβάνουν δερμάτινες εκδόσεις, Ultra makeovers και slip-ons, η απόλυτη διάκριση για το Air Max Plus ήταν μια ανεπίσημη μετονομασία—στο Σε ορισμένες περιοχές είναι περισσότερο γνωστό με τα δύο γράμματα "Tn", που αντιπροσωπεύουν το Tuned Air που έκανε το ντεμπούτο του—και το παρατσούκλι είναι πλέον τυπικό τεύχος σε επίπεδο δρόμου.

Ενώ η λατρεία της σιλουέτας είναι γνωστή, η προέλευσή της είναι λιγότερο εδραιωμένη. Σχεδιασμένο από τον βετεράνο της βιομηχανίας Sean McDowell, το παπούτσι συνδυάζει μια απίθανη αισθητική επιρροή με μια τριάδα τεχνικών κατασκευής που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στο παρελθόν. Εδώ, ο McDowell μοιράζεται τις αναμνήσεις του από τη δημιουργία του κλασικού δρομέα.

Ο ΜακΝτάουελ (αν και εν αγνοία του) άρχισε να σχεδιάζει το Air Max Plus πριν καν ξεκινήσει τον ρόλο του στη Nike.

«Έκανα παρέα στις παραλίες της Φλόριντα και απλώς σκέφτηκα και σκιαγράφησα - ήταν μια από τις πιο δημιουργικές στιγμές μου», θυμάται τις διακοπές που έκανε με φίλους μεταξύ των εργασιών. «Ένα βράδυ, έπεφτε το σούρουπο, έτσι ο γαλάζιος ουρανός είχε αρχίσει να γίνεται σκούρο μπλε και οι φοίνικες φυσούσαν στον άνεμο».

Αυτή η τοπική ομορφιά πυροδότησε τη φαντασία του. «Το σκιαγράφησα και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να κάνει ένα τέταρτο πάνελ, όπως, να κρατάς το πόδι σου κάτω με αυτούς τους φοίνικες», λέει, καταθέτοντας αυτή τη σκέψη για μελλοντική χρήση.

Λίγο μετά και κατά την άφιξή του στη Nike το 1997, ο McDowell ανέλαβε αμέσως την πρόκληση της δημιουργίας ενός νέου παπουτσιού για τρέξιμο (και έτσι ολοκληρώνοντας ένα νέο έργο για το Foot Locker) χρησιμοποιώντας μια νέα καινοτομία Max Air που εφάρμοσε δύο αντίθετα ημισφαίρια για να εξελίξει την τεχνολογία απορρόφησης κραδασμών. Το όνομα εργασίας του ήταν Sky Air και περισσότερα από 15 πιθανά σκίτσα παπουτσιών είχαν παρουσιαστεί στο κατάστημα λιανικής. Κανείς δεν είχε λάβει ακόμη το νεύμα.

«Μόλις άκουσα «ουρανό», είπα «Θεέ μου, μόλις είδα αυτόν τον εκπληκτικό ουρανό στη Φλόριντα», λέει ο ΜακΝτάουελ, ο οποίος συνέχισε το σκίτσο του. "Έκανα ένα ηλιοβασίλεμα. Έκανα ένα μπλε. Έκανα ένα μωβ. Δοκίμασα μερικά διαφορετικά χρώματα και ουρανικές εκδόσεις, κάποιοι φοίνικες ήταν λίγο πιο τεχνικοί και πολύ γεωμετρικοί και άλλοι κυμάτιζαν".

Μια φάλαινα ενέπνευσε ένα άλλο από τα βασικά εστιακά χαρακτηριστικά του Air Max Plus. «Το στέλεχος είναι μια τροποποιημένη ουρά φάλαινας», λέει ο McDowell. «Αυτή η ουρά που βγαίνει από το νερό είναι τόσο εμβληματική».

Η έλλειψη εμπειρίας του McDowell στην εταιρεία ήταν το κλειδί για το ξεχωριστό Swoosh στο Air Max Plus. Δεν είχε σχεδιάσει ποτέ πριν ένα Swoosh. Δεν είχε πρότυπο για αυτό. «Κανείς δεν με είχε καθοδηγήσει γιατί ήταν οι πρώτες μου μέρες», λέει. "Το σχήμα είναι λίγο μακριά και βάζω το περίγραμμα στο εσωτερικό, όταν τεχνικά όλες οι οδηγίες της μάρκας λένε να βγείτε έξω".

Αυτό που είδε ο χρήστης ήταν επίσης σημαντικό: «Ήθελα να δώσω κάποια έμφαση στην προβολή από πάνω προς τα κάτω», λέει ο McDowell. «Οι φοίνικες φαίνονταν καλοί στην μεσαία και την πλάγια πλευρά, αλλά όταν ήρθε η ώρα να τους συνδέσω στην κορυφή, φαινόταν περίεργο να υπάρχει μια ευθεία γραμμή που τους συνδέει, οπότε σκέφτηκα: «Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω που είναι λίγο πιο ενδιαφέρον;» ""

Δεδομένου του κολοσσιαίου αντίκτυπου του Air Max Plus στη μόδα, είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι δημιουργήθηκε για να τρέχει, με τον McDowell να στοχεύει να ενσωματώσει όσο το δυνατόν περισσότερα πλεονεκτήματα απόδοσης, συμπεριλαμβανομένων των εύκαμπτων αυλακώσεων στο μπροστινό μέρος και των βέλτιστων πρακτικών της Nike για την εξωτερική σόλα. «Τώρα είναι ένα τεράστιο παπούτσι lifestyle », λέει. "Αλλά ζυγίζει λιγότερο από 340 γραμμάρια. Για ένα παπούτσι PU, αυτό είναι πολύ ελαφρύ - ειδικά για εκείνη την εποχή".

Ως δεινός αθλητής, ο Sean καταλάβαινε πού η απαιτητική σύμβαση θα μπορούσε να αποφέρει νέα λειτουργικότητα. «Μεγάλωσα ως δρομέας και μαθαίνεις να τρέχεις πάντα απέναντι στην κίνηση, έτσι ώστε τα αυτοκίνητα να μπορούν να σε βλέπουν, και σκέφτηκα, «Αλλά είναι περίεργο που βάζουν ανακλαστικότητα στο πίσω μέρος σχεδόν κάθε παπουτσιού όταν χρειάζεσαι ανακλαστικότητα μέχρι μπροστά. '', λέει. «Έτσι έβαλα ράβδους ανακλαστικότητας μέχρι το μπροστινό μέρος, το βαμπ και τη γλώσσα».

Η δέσμευσή του στη λεπτομέρεια επεκτείνεται και στη χαρακτηριστική εξωτερική σόλα. «Φώναξα τα διαφορετικά ημισφαίρια στο καουτσούκ γιατί δεν μπορούσες να τα δεις στην μεσαία πλευρά, οπότε δεν ήξερες αν υπήρχε κάποια νέα τεχνολογία», εξηγεί. Δημιούργησε έγχρωμα φράγματα για να τραβήξει περισσότερη προσοχή στο Tuned Air που ήταν μέσα. Πρόσθεσε επίσης ρίγες φοίνικα στο στέλεχος και το λογότυπο Tn. «Αυτές οι γραμμές έδειχναν τον αερόσακο, όπως αυτό είναι το ωραίο πράγμα», λέει.

Τώρα, το Air Max Plus είναι συνώνυμο με αυτό το λογότυπο Tn Air, αλλά η εξαγωνική επωνυμία ήταν μια έκπληξη εκείνη την εποχή για τον McDowell, ο οποίος ήταν μια εβδομάδα στα σκίτσα και ένιωθε σαν όλα να συνδυάζονται όμορφα. «Δεν ήξερα πού έπρεπε να το βάλουμε, αλλά μου είπαν ότι ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση και έπρεπε να το παρουσιάσω ευδιάκριτα».

Το διάλειμμα μεταξύ των εργασιών του McDowell ήταν επίσης κρίσιμο για την απόφαση του σχεδιαστή να απομακρυνθεί από τις παραδοσιακές χρωματικές αποχρώσεις. Οραματίστηκε να λέει μια νυχτερινή ιστορία για το εισαγωγικό τρίο των μακιγιάζ Air Max Plus. «Δεν είχαμε ειδικούς στα χρώματα, οπότε τα τρία πρώτα παπούτσια είναι ένα πραγματικά σπουδαίο μέρος της ιστορίας», λέει. «Το πρώτο παπούτσι ήταν σούρουπο, το δεύτερο ήταν σχεδόν ολόμαυρο με λίγο κόκκινο [χρησιμοποιούσαν ανακλαστικό πλέγμα από τον Ιορδάνη XIII] για να αναπαριστούν αστέρια στον νυχτερινό ουρανό και το τρίτο ήταν έντονο πορτοκαλί και κίτρινο για να απεικονίσει την ανατολή του ηλίου το επόμενο πρωί ".

Το Air Max Plus θα αποδεικνύεται ότι προσφέρει πολλές πρωτιές, ξεκινώντας με το ντεμπούτο μιας εντυπωσιακής θεραπείας εξάχνωσης.

Ενώ τα σκίτσα του ήταν βαθιά ευφάνταστα, ο McDowell θυμάται ότι ήταν αισιόδοξος για να τα ζωντανέψει. "Σχεδίασα το fade και όλοι μου έλεγαν, "Δεν θα μπορέσεις ποτέ να το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να βρεις ένα τέτοιο υλικό". Και είπα, "Απλώς θα το εξαχνώσουμε"", θυμάται. Αλλά δεν το είχαν κάνει ποτέ πριν.

Υπενθυμίζοντας το σβήσιμο που μοιάζει με φωτιά στην ακίδα Nike Flame (το αδερφάκι του καλτ κλασικού παπουτσιού Omega Flame των αρχών της δεκαετίας του 1980) που είχε τρέξει ως νεαρός άνδρας, ο σχεδιαστής θεώρησε ότι η θεραπεία ήταν πιθανή. «Το έκαναν με ρούχα, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ εύκολο», λέει ο McDowell. Ξεκίνησαν με το πιο ανοιχτό μπλε και τύπωσαν ένα πιο σκούρο μπλε από πάνω. «Το πρώτο δείγμα ήταν τέλειο», λέει.

Ενώ το παπούτσι αποδείχθηκε δυνατό από την άποψη της παραγωγής, χρειαζόταν ακόμα την κρίσιμη συνυπογραφή του από τον λιανοπωλητή. Μετά από συναντήσεις στις οποίες συμμετείχε ο McDowell μαζί με τον μελλοντικό Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της NIKE, Inc., Mark Parker, ένα στέλεχος της Foot Locker πρότεινε ένα απίστευτο πείραμα στην έρευνα αγοράς: βάλτε το παπούτσι σε ένα ράφι στο κατάστημα ακριβώς όταν βγει το σχολείο και δείτε τι θα συμβεί.

«Πέντε ή 10 λεπτά αργότερα, 10 παιδιά συνέρρεαν στο παπούτσι και ρωτούσαν: «Τι είναι αυτό; Πώς μπορώ να το πάρω;» θυμάται ο McDowell. «Οι συνεργάτες κοίταζαν τριγύρω, όπως «δεν το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα, δεν ξέρω πόσο κοστίζει, δεν ξέρω από πού προήλθε», ενώ τα παιδιά έτρεχαν τριγύρω, όπως, « Θέλω να αγοράσω αυτό το πράγμα».